مصرف همزمان بوپروپیون و سرترالین
سیکلوفسفامید، پاروکستین، سرترالین، فلوکستین و فلووکسامین ـ در مصرف همزمان ممکن است متابولیسم بوپروپیون کاهش و مقدار آن در خون افزایش یابد.
بوپروپیون و ریزش مو
ریزش مو می تواند یک اثر جانبی از درمان با بوپروپیون باشد. طبق گفته سازنده Wellbutrin، Glaxo Smith Kline، ریزش مو یک عارضه جانبی ناگهانی از این دارو است که در جایی بین 100 تا 1000 نفر در 1000 نفر که دارو مصرف می کنند، رخ می دهد. ریزش مو به بوپروپیون محدود نمی شود و سایر داروهای ضد افسردگی نیز ممکن است باعث ریزش مو شود .
بوپروپیون و تمرکز
این دارو باعث افزایش تمرکز می شود .
آیا بوپروپیون اعتیاد آور است
بوپروپیون اعتیاد آور است و در صورتی که به صورت طولانی مدت در حال مصرف این دارو هستید نباید به صورت ناگهانی مصرف بوپروپیون ترک کنید .
بوپروپیون سرخوشی
سرخوشی که به صورت افزایش انرژی ، پرسرعت شدن کلام و تفکر ، رفتار بی پروا ،گستاخ ی و ماجراجویی جدید و عجیب ، احساس نشاط بینهایت ، خلق تحریک پذیر ، بیخوابی ، ولخرجی و افزایش تمایلات جنسی خود را نشان می دهد.
قرص بوپروپیون هیدروکلراید 150
بوپروپیون داروی ضد افسردگی است که در درمان اختلالات افسردگی شدید و اختلالات روانی وابسته به فصل استفاده می شود .
بوپروپیون و کاهش وزن
داروهای ضد افسردگی یک درمان رایج برای افسردگی هستند. اما بعضی افراد با مصرف آنها دچار مشکلات کنترل وزن می شوند.
چنین مشکلاتی گاهی اوقات ناشی از علائم افسردگی هستند که اشتها را تحت تاثیر قرار می دهند. گاهی اوقات هم در اثر مصرف داروهای ضد افسردگی ایجاد می شوند.
چاقی یکی از عوارض احتمالی مصرف داروهای ضد افسردگی است.
در این مطلب در مورد بوپروپیون، داروی ضد افسردگی که منجر به لاغری می شود .
بهترین زمان مصرف بوپروپیون
حداقل ۶ ساعت و بیشتر قبل از خواب باید مصرف شود .
تاثیر بوپروپیون بر حافظه
این قرص به علت بی انگیزگی و افسردگی و برای افزایش توجه و حافظه و دقت تجویز می شود .
سرترالین و ولبان
داروی سرترالین و ولبان به علت بی انگیزگی و افسردگی و برای افزایش توجه و حافظه و دقت تجویز می شود با هم تجویز می شود .
عوارض قطع ناگهانی بوپروپیون
بوپروپیون اعتیاد آور است و در صورتی که به صورت طولانی مدت در حال مصرف این دارو هستید نباید به صورت ناگهانی مصرف بوپروپیون ترک کنید .
قطع ناگهانی بوپروپیون می تواند علائمی مانند تهوع، استفراغ، گیجی، تعریق، لرز، بی خوابی، سردرد و اسهال را به دنبال داشته باشد.
نحوه مصرف بوپروپیون برای ترک سیگار
مصرف این دارو در سال 1997 توسط FDA برای ترک سیگار مورد تأیید قرار گرفت.
برای تنظیم دوز به دکتر مراجعه کنید .
بوپروپیون برای ترک اعتیاد
مصرف این دارو در سال 1997 توسط FDA برای ترک سیگار مورد تأیید قرار گرفت.
برای تنظیم دوز به دکتر مراجعه کنید .
مصرف همزمان بوپروپیون و سرترالین
داروی سرترالین و بوپروپیون به علت بی انگیزگی و افسردگی و برای افزایش توجه و حافظه و دقت تجویز می شود با هم تجویز می شود .
قرص زیبوترین۷۵ برای چیست
مقدار دقیق مصرف هر دارو را پزشک تعیین می کند.مقدار مصرف معمول این دارو به صورت زیر است:
برای افسردگی :
بزرگسالان:
در شروع درمان 100 میلی گرم دو بار در روز مصرف می شود. این مقدار بر حسب نیاز به تدریج توسط پزشک افزایش می یابد. حداکثر مقدار مصرف 150 میلی گرم سه بار در روز می باشد.
کودکان:
مصرف و مقدار آن بر حسب وزن و شرایط توسط پزشک معالجه کننده تعیین می گردد.
* فاصله ی بین دو نوبت مصرف دارو باید حداقل 4 ساعت باشد.
* در صورت بروز عوارض گوارشی دارو را همراه یا بعد از غذا مصرف نمایید.
هر دارو به موازات اثر درمانی مطلوب ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه تمام این عوارض در یک فرد دیده نمی شود لیکن در صورت بروز هر کدام از عوارض زیر در اولین فرصت با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.
تحریک پذیری، اضطراب ، وزوز کردن یا زنگ زدم در گوش ، سردرد شدید، اختلالات تمرکز، بثورات جلدی، کهیر یا خارش
در صورت ادامه یا مزاحمت عوارضی چون: افزایش تعریق، اختلالات گوارشی، درد شکمی، یبوست، تهوع و استفراغ ، گلودرد، اشکال در به خواب رفتن، گیجی ، خشکی دهان، لرزش و تغییر در احساس چشایی ، کاهش اشتها، درد عضلانی، کاهش غیر عادی وزن، تاری دید، خواب آلودگی، ضربان سریع یا نامنظم قلب، تکرر ادرار، احساس خوب بودن به صورت غیر عادی با پزشک یا داروساز خود مشورت نمایید.
علائم مصرف بیش از حد :
خواب آلودگی، کاهش هوشیاری، اختلالات هدایتی در قلب
فرد را سریعا به مرکز درمانی انتقال دهید.
خرید بوپروپیون
برای خرید بوپروپیون به داروخانه مراجعه کنید .
حمله ی سرخوشی (مانیا) : که به صورت افزایش انرژی ، پرسرعت شدن کلام و تفکر ، رفتار بی پروا ،گستاخ ی و ماجراجویی جدید و عجیب ، احساس نشاط بینهایت ، خلق تحریک پذیر ، بیخوابی ، ولخرجی و افزایش تمایلات جنسی خود را نشان می دهد
بی قراری (آشفتگی)، اضطراب و بیخوابی اغلب در طی مراحل اولیه شروع درمان با این دارو دیده می شود.
دیگر عوارض شایع گزارش شده شامل: تب، خشکی دهان، سردرد یا میگرن، گیجی، تکرر ادرار، تهوع و استفراغ، یبوست، افزایش تعریق و راشهای پوستی است.
واکنش های ازدیاد حساسیت از خارش و کهیر گرفته تا موارد کمتر شایع مثل آنژیوادما، تنگی نفس و واکنش های آنافیلاکتیوئید که می توانند علائم مطرح کننده بیماری سرم باشند، رخ می دهد.
گزارشات نادری از سندرم استونس جانسون و اریتم مولتی فرم داده شده است. افزایش تعداد ضربان قلب، درد سینه، افزایش فشار خون (گاهی شدید) یا گاهی اتساع عروق و کاهش فشار خون وضعیتی، تپش قلب و سنکوپ نیز گزارش شده است.
حملات جنون، گیجی، کابوس های شبانه، اختلال حافظه، dysguisa بی اشتهایی و کاهش وزن، گزگز شدن، وزوز گوش و اختلالات بینایی نیز گزارش شده است.
تشنج (seizure) که نسبتاً وابسته به دوز است ممکن است با این دارو رخ دهد و به خصوص در بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی یا پرخوری عصبی قابل توجه است، خطر این عارضه در بیماران با سابقه اختلالات تشنجی یا سایر عوامل مستعد کننده افزایش می یابد شیوع کلی تشنج در بیماران دریافت کننده دوز درمانی بوپروپیون ۴/۰-۱/۰ % بوده است.
علائم مسمومیت شامل توهم، تهوع و استفراغ، افزایش تعداد ضربان قلب، کاهش هوشیاری و مرگ (بدنبال مسمومیت شدید)، تشنج در یک سوم موارد رخ می دهد.
عوارض جانبی اعصاب مرکزی: بی‌قراری، آکینزی، اضطراب، گیجی، توهم، سرگیجه، سرخوشی، خستگی، تب، سردرد، پرخاشگری، تغییر کیفیت خواب، بیخوابی، خواب آلودگی، تشنج، سنکوپ، لرزش.
قلبی ـ عروقی: آریتمی، افزایش فشار خون، کاهش فشار خون، افزایش ضربان نبض، تاکیکاردی.
چشم، گوش: اختلالات شنوایی، تاری دید. دستگاه گوارش: بی‌اشتهایی، یبوست، اسهال، خشکی دهان، سوءهاضمه، افزایش اشتها، تهوع، تغییر حس چشایی، استفراغ.
ادراری- تناسلی: ناتوانی جنسی، تغییرات قاعدگی، تکرر ادرار، احتباس ادرار. متابولیک: هیپرگلیسمی، تغییرات وزن.
عضلانی ـ اسکلتی : آرتریت. پوست: تغییرات دمای پوست، بثورات جلدی، خارش.
سایر عوارض: لرز، کاهش میل جنسی. مسمومیت و درمان در مصرف بیش از حد دارو ممکن است افزایش بزاق، خمیدگی کمر، افتادگی پلک، عدم تعادل و تشنج پیش آید. در صورتیکه از مصرف دارو زمان زیادی نگذشته باشد، بهتر است معده با لاواژ تخلیه شود و سپس ذغال فعال استفاده شود. درمان حمایتی است. کنترل تشنج با بنزودیازپین وریدی صورت می‌گیرد. در صورت تشنج و یا کوما، بیمار ممکن است به لوله‌گذاری نیاز داشته باشد. فواید دیالیز، هموپرفیوژن یا دیورز شناخته شده نیست.
موارد منع مصرف:
حساسیت به دارو، بیمارانی که ظرف ۱۴ روز اخیر MAOI مصرف کرده باشند نباید از از این دارو استفاده کنند؛ تشنج یا سابقه پرخوری عصبی یا بی‌اشتهایی عصبی (بعلت افزایش ریسک تشنج )؛ بیمارانی که تحت ترک یکباره الکل یا خواب آورها (بنزودیازپین‌ها و…) قرار می‌گیرند.
تداخلات دارویی:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی ممکن است سطح قند خون افزایش یابد.
تداخل دارویی کاربامازپین می‌تواند سطح بوپروپیون را کم کند.
بوپروپیون می‌تواند عوارض جانبی (از جمله تشنج) را در مصرف همزمان با این داروها افزایش دهد :
لوودوپا، MAOIs، فنوتیازین‌ها، قطع یک باره و اخیر بنزودیازپین‌ها، TCAها. در مصرف همزمان فرآورده‌های حاوی نیکوتین برای ترک سیگار می‌تواند باعث افزایش فشار خون شود.
ریتوناویر می‌تواند سطح بوپروپیون را افزایش دهد، بیمار از نظر عوارض دارویی مانیتور شود.
الکل می‌تواند آستانه تشنج را تغییر دهد، همزمان مصرف نشوند.
سیگار می‌تواند فارماکوکینتیک بوپروپیون را تغییر دهد. با مصرف دارو اگر بیمار در معرض آفتاب قرار بگیرد، ممکن است حساسیت به نور افزایش یابد.
هشدارها و احتیاطات:
۱- بیمار از مصرف الکل اجتناب نماید.
۲- بدلیل اثرات CNS دارو، بیمار فعالیتهایی که مستلزم هوشیاری کامل است، انجام ندهد.
مصرف در سالمندان: بعلت احتمال تجمع دارو در مصرف طولانی با احتیاط مصرف شود، کاهش دوز ضروری است.
مصرف در شیردهی: بدلیل افزایش ریسک عوارض جانبی خطرناک در نوزاد، شیر دادن حین درمان توصیه نمی‌شود.
موارد احتیاط: بیماران با سابقه اخیر سکته قلبی، بیماری قلبی ناپایدار، نارسایی کبدی یا کلیوی.
توجهات پزشکی-پرستاری / آموزش به بیمار – خانواده:
۱- تا بهبود قابل توجه افسردگی احتمال افزایش ریسک خودکشی با مصرف دارو وجود دارد.
بیمارانی که در ریسک بالایی هستند باید به طور مرتب تحت نظر باشند (بخصوص در ابتدای درمان).
برای کاهش احتمال خودکشی با مصرف زیاد دارو ، باید مقادیر اندکی در نسخه نوشته شود.
داروهای ضدافسردگی ریسک خودکشی را در کودکان، نوجوانان و جوانان (۲۴-۱۸ سال) مبتلا به افسردگی و یا سایر اختلالات سایکوتیک افزایش می‌دهند.
بیماران باید از این لحاظ به طور مرتب تحت نظر باشند (بخصوص در ۲-۱ ماه اول درمان و یا افزایش و کاهش دوز). بوپروپ یون جهت استفاده در کودکان تایید نشده است.
۲- در صورتیکه میزان مصرف دارو زیر mg/day 450 باشد، احتمال تشنج کمتر می‌گردد، همچنین، مصرف دارو به‌صورت دوزهای منقسم (در سه دوز مساوی ) این احتمال را کمتر می‌کند.
در هنگام افزایش میزان دارو، نباید بیش از mg 100 ظرف ۳ روز اول افزایش یابد.
بیمارانی که تشنج می‌کنند عموماً دارای زمینه‌هایی چون ضربه به سر، سابقه تشنج، تومور CNS یا مصرف داروهای کاهش دهنده آستانه تشنج می‌باشند. بروز تشنج به واسطه دارو وابسته به دوز می‌باشد.
۳- برای تغییر از فرم معمولی دارو به فرم آهسته رهش، همان میزان دارو به‌صورت یک جا تجویز شود.
۴- بیمارانی که دچار اختلال دو قطبی هستند، ممکن است با مصرف ضدافسردگی‌ها دچار افزایش ریسک حملات مانیا شوند.
۵- مصرف تحقیقاتی دارو شامل درمان اختلال دو قطبی و ADHD کودکان می‌باشد.
۶- بوپروپیون می‌تواند سایکوز را در برخی بیماران بدتر نماید و یا باعث بروز مانیا یا هیپومانیا گردد. این دارو جهت مصرف در بیماری دو قطبی تایید نشده است .
۷- واکنش‌های حساسیتی تأخیری شامل درد مفاصل، درد عضلات، تب و راش (مشابه بیماری سرم) گزارش شده است.
۸- در بیماران مبتلا به بیماری‌های قلبی عروقی با احتیاط مصرف شود، زیرا دارو باعث افزایش فشار خون می‌گردد.
۹- در نارسایی کبد و کلیه با احتیاط مصرف شود.
۱۰- دارو می‌تواند ریسک ECT را افزایش دهد، توصیه می‌شود در صورت امکان قبل از ECT قطع شود.
فارماکودینامیک / کینتیک:
بوپروپیون مهارکننده ضعیف برداشت نوراپی نفرین ، سروتونین و دوپامین می باشدولی مونو آمین اکسیداز و برداشت مجدد سروتونین را مهار نمی کند.
بوپروپیون بسرعت از مجرای گوارش جذب می شود . غذا جذب بوپروپیونرا افزایش می دهد . برای فرم آهسته رهش حداکثر غلظت پلاسمایی ظرف 3 ساعت بدست می آید.
84% از دارو به پروتئین های پلاسما متصل می شود.
بوپروپیونبشدت در بدن انسان متابولیزه می شود دارای سه متابولیت فعال از جمله هیدروکسی بوپروپیون می باشد.
پس از مصرف 200 mg بوپروپیون بصورت خوراکی 87% از طریق ادرار و 10% از طریق مدفوع دفع می شود.
