«خشن هفت/Furious Seven» آنچه بیننده از تماشای مجموعه فیلمهای سابقه دار «سریع و خشن/ The Fast and Furious» انتظار دارد ببیند را به وی ارائه می‌دهد: [یعنی] مجموعهای از صحنههای اکشن پر جنب و جوش و هجومی که به سختی با داستانی که هر از گاهی حسی بدوی را به وجود می‌آورد به هم ربط داده میشوند. با این حال، این بار رویدادهای زندگی واقعی جنبه سرگرمی فیلم را تحت‌الشعاع قرار داده‌اند. مرگ نابهنگام پل واکر مشکلات زیادی را به بار آورده است. هر وقت شخصیت واکر، برایان اوکانر، روی صحنه ظاهر میشود به یاد او می‌افتیم. این باعث نوعی حس تأسف در اثری میشود که هیچ یک از «سریع و خشن‌های» قبلی نداشتند.
علیرغم تغییر بزرگی در عوامل اصلی سازنده فیلم- استاد فیلمهای ترسناک جیمز وان (سازنده «توطئه آمیز / Insidious» و «احضار / The Conjuring») جایگزین جاستین لین روی صندلی کارگردانی- این فیلم دچار رکود و وقفه نشده است. وان همچون لین با تمرکز زیاد بر تصاویر کامپیوتری توانسته بدل کاری‌ها را تماشایی‌تر از آنچه افکت‌های عملی می‌توانند به آن دست یابند نشان دهد. مشکل استفاده از انیمیشن تا این درجه این است که گرچه فاکتور «شگفتی» ممکن است چند برابر شود، اما اشیا بیش از حد زیبا و تر و تمییز دیده می شوند و اجازه ایجاد بروز تنش واقعی را نمی‌دهند. برای مثال، صحنهای را تصور کنید که در آن خودرویی از شکاف بین دو آسمان‌خراش عبور می‌کند. این صحنه در تریلر فیلم فوق‌العاده است و حتی در خود فیلم بهتر دیده میشود، اما هیچ یک از مخاطبان کوچک‌ترین تردیدی ندارد که همه چیز ختم به خیر میشود. به این ترتیب، هنرمندی این لحظه را تحسین می‌کنیم اما کوچک‌ترین نگرانی از این که شخصیت‌ها ممکن است در آن بمیرند نداریم.
داستان از لحظه ای شروع میشود که «سریع و خشن ۶» تمام شده بود، یعنی زمانی که دکارد شاو تندخو (با بازی جیسون استاتهام) تصمیم می‌گیرد از گروه سریع و خشن به خاطر مرگ بردارش انتقام بگیرد. به عنوان یک مأمور ورزیده سابق سازمان سیا، شاو متخصص مخفی شدن است. او روحی است که جان افراد زیادی را می‌گیرد. «خشن هفت» با یک (در واقع چند تا) صدای شلیک شروع میشود و اول دکارد را می‌بینیم که به دنبال مأمور هابز (با بازی دواین جانسون) می‌رود، او را راهی بیمارستان (و نه سردخانه که مد نظرش بوده) می‌کند، بعد خانه دام تورتو (با بازی وین دیزل) را در حالی که خواهرش میا (با بازی جردانا بروستر) و بهترین دوستش بریان (با بازی پل واکر) در حال دیدار با پسر کوچکشان هستند منفجر می‌کند. برای مدتی، «خشن هفت» داستان شکار و شکارچی میشود به طوری که دکارد دنبال دام و دار و دسته‌اش شامل برایان؛ دوست دختر مبتلا به فراموشی دام، لتی (با بازی میشل رودریگز)؛ و دو تن دیگر یکی تج، خوره کامپیوتر (با بازی لوداکریس)؛ و رومن بذله گو (با بازی تایرس گیبسون) می‌گردد. البته قبل از این که فیلم به نیمه برسد، یک مأمور دولتی مرموز با بازی کرت راسل وارد داستان میشود و بعد سر و کله دام، برایان و دیگران وسط یک فیلم جیمزی باندی که با یک زن زیبا (با بازی ناتالی امانوئل) و یک تروریست خطرناک (با بازی دیمون هانسو) کامل میشود پیدا میشود. در طول نیمه دوم فیلم، دکارد به یک موضوع دست دوم تبدیل میشود که هر از گاهی سر و کله‌اش پیدا میشود تا سر به سر دام بگذارد.
«خشن هفت» سعی می‌کند تا شخصیت سازی کند. این در مورد برایان، که بین هیجان زیاد رانندگی همراه با دوستانش و مسئولیت‌هایش به عنوان یک پدر و شوهر گیر افتاده است، این به خوبی در آمده است. اگرچه مرگ واکر لایه ناخواسته ای به برخی از این صحنهها اضافه کرده است، اما مشخص است که فیلم در ابتدا با هدف بازنشسته کردن برایان یا حداقل مهیا کردن شرایط برای خروج اختیاری واکر، نوشته شده است. داستان همچنین به بازسازی رابطه بین دام و لتی (که توسط «مرگ» و از بین رفتن حافظه او شکراب شده بود) می‌پردازد اما بسیاری از صحنه های مربوط به آن فقط برای پر کردن فیلم ساخته شده‌اند.
در ابتدای فیلم، به نظر می‌رسد که جیسون استاتهام قصد دارد شخصیت تبهکار و خشنی را نشان دهد اما هوش و بیرحمی وی به تدریج کمرنگ تر میشود. در میان تازه واردهای دیگر می‌توان به کرت راسل اشاره کرد که تأثیر خیلی خوبی از خود به عنوان جاسوسی که ناشناخته‌هایش خیلی بیشتر از جنبه های شناخته شده‌اش هستند برجای می‌گذارد. ناتالی امانوئل در نقش رمزی به عنوان یکی از معروف‌ترین هکرهای دنیا در فیلم بازی می‌کند اما این شخصیت زمان زیادی را برای نشان دادن زنی که به خطر افتاده است صرف می‌کند. دیمون هانسو، که ظاهراً علاقه زیادی به تماشای فیلمهای راجر مور در نقش جیمز باند داشته، خشونت کلامی زیادی از خود نشان می‌دهد.
بینندگانی که برای دیدن صحنه های تماشایی به سینما می‌روند پولشان را خوب جایی خرج می‌کنند. «خشن هفت» فقط و فقط اکشن است البته با چند صحنه ای که بیش از بقیه نوآوری دارند. فیلم برای وفادار ماندن به نسخه قبلی خود ماشین‌های سریع و تعقیب و گریزهای جذابی را نمایش می‌دهد. تصادف‌ها، از جمله صحنه ای که در حین تماشای آن هیچکس چشم بر هم نمی‌زند، و کلی قطعه فلزی این سو و آن سو پرتاب میشود رضایتبخش هستند. چندین صحنه نزاع تن به تن از مبارزات شوارتزنگر/استالونه در دهه ۱۹۸۰ کپی برداری شده است: مهم نیست که یک نفر چطور مشت، لگد یا اردنگی می‌خورد، چون برمی گردد تا خشونت بیشتری به خورد بیننده دهد.
«خشن هفت» با یک یادداشت غم انگیز به پایان می‌رسد و با چیزی بیش از یک «به یاد پل» به واکر ادای احترام می‌کند. در طول این لحظات، فیلم خیلی تلاش می‌کند تا از دیوار چهارم[۱] عبور کند. برخی از صحنه های برایان که بعد از مرگ واکر گرفته شده‌اند (با استفاده از ترکیبی از بادی دوبل و CGI) خوب در آمده‌اند، گرچه یکی از صحنه های مبارزه رضایتبخش نیست. بدون شک این فیلم فروش خوبی خواهد داشت و نسخه های بعدی آن نیز ساخته خواهند شد- اما معلوم نیست بعد از این که تراژدی مرگ بازیگر فیلم روی پرده به طرز ملموسی منعکس شده، لحن آن همچنان با نسخههای دیگر همخوانی داشته باشد.
